นักศึกษาเกียรตินิยมรับปริญญาเคล้าน้ำตา เมื่อพ่อแม่ไม่เคยอยู่ในช่วงเวลาพิเศษในชีวิตเลยสักครั้ง

วันที่สำเร็จการศึกษาควรจะเป็นหนึ่งในช่วงเวลาแห่งความสุขที่สุดในชีวิต แต่สำหรับชายหนุ่มชาวฟิลิปปินส์คนนี้กลับเป็นวันที่น่าเศร้าเคล้าน้ำตา เมื่อพ่อแม่ของเขาไม่ได้มาเข้าร่วมแสดงความยินดีในช่วงเวลาสำคัญนี้

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ภาพของบัณฑิตจบใหม่ที่กำลังนั่งเศร้าในวันรับปริญญา ได้ถูกแชร์ไปทั่วในโซเชียลมีเดียประเทศฟิลิปปินส์

“MAGKAHALONG LUNGKOT AT SAYA SA ARAW NG PAGTATAPOS SA KOLEHiYO” Story of my lifeJERIC R. RIVASBachelor Of Science In…

โพสต์โดย Jeric R. Rivas เมื่อ วันอาทิตย์ที่ 14 เมษายน 2019

 

หนุ่มคนดังกล่าวมีชื่อว่า Jeric R. Rivas นักศึกษาระดับหัวกะทิแห่งมหาวิทยาลัยชั้นนำ La Concepcion College ประเทศฟิลิปปินส์ ได้ออกมาแชร์เรื่องราวถึงความเจ็บปวดตลอดชีวิตที่ผ่านมาลงในเฟซบุ๊ก ที่พ่อแม่ของเขาไม่เคยอยู่เคียงข้างในช่วงเวลาที่พิเศษในชีวิตของเขาเลยสักครั้ง

ในโพสต์ของเขาเล่าว่า พ่อแม่ของเขาไม่เคยมาร่วมยินดีในช่วงเวลาพิเศษของเขาเลยสักครั้ง แม้ว่าเขาจะจบมาด้วยผลการเรียนที่ดีเลิศตั้งแต่ชั้นประถมเป็นต้นมา

“ตั้งแต่ผมอยู่ชั้นประถม ผมได้รับเกียรติให้เป็นนักเรียนดีเด่นในโรงเรียน แต่พ่อแม่ของผมไม่เคยมาร่วมแสดงความยินดีเลยสักครั้ง พวกเขาควรจะขึ้นไปบนเวทีและมอบเหรียญรางวัลให้กับผม แต่พวกเขาก็ไม่มา ผมจึงปฏิเสธที่จะรับเหรียญรางวัลไป” Jeric กล่าว

ชีวิตในช่วงวัยเด็กของ Jeric ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เมื่อเขาเรียนจบชั้นมัธยม เขาตัดสินใจออกจากบ้านเกิดที่เกาะ Sibuyan เพื่อหวังที่จะมุ่งสู่ชีวิตที่ดีกว่า จนได้เข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงอย่าง La Concepcion College ในเมืองซานโฮเซ่ เดล มอนเต

ระหว่างนั้นเขาต้องรับจ้างทำงานหลายอย่างเพื่อจะนำเงินไปเป็นค่าเทอม ไม่ว่าจะเป็นคนงานในโรงงาน เป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารฟาสต์ฟู้ด หรือแม้แต่รับจ้างทำความสะอาดบ้าน

ความขยันและการสู้ชีวิตของเด็กหนุ่มรู้ไปถึงอาจารย์ของเขาหลายคน ซึ่งต่างยื่นมือสนับสนุนและช่วยเหลือเขาเสมอมา จนเปรียบเสมือนครอบครัวหลังที่ 2 ก็ว่าได้

ในวันสำเร็จการศึกษา Jeric สามารถจบการศึกษาด้วยคะแนนเกียรตินิยม และวันสำคัญวันหนึ่งในชีวิตของเขาก็มาถึง นั่นก็คือ วันที่เขาจะเข้าพิธีรับปริญญา

“ระหว่างการเรียกชื่อผู้สำเร็จการศึกษาทีละคนเพื่อขึ้นไปรับใบปริญญา ทุกคนขึ้นเวทีพร้อมด้วยพ่อแม่ แต่ว่าผมไม่มี อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงการขานชื่อผม อาจารย์ก็เดินเข้ามาหาและก็ชวนผมขึ้นไปบนเวทีด้วยกัน

“เมื่อผมเดินขึ้นไปบนเวที อาจารย์คนหนึ่งได้ยืนรอผมอยู่ก่อนแล้ว และโผเข้ามากอดแสดงความยินดี ในวินาทีนั้นความเศร้าของผมได้หายไปแปรเปลี่ยนเป็นความตื้นตันใจ จนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ สุดท้ายก็ร้องไห้ออกมาต่อหน้าทุกคน” Jeric เล่าถึงความรู้สึก

ในช่วงท้ายโพสต์ เขาได้กล่าวขอบคุณอาจารย์รวมถึงทุกคนที่ได้ช่วยเหลือเขาเป็นอย่างดีตลอดเวลาที่อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย

สุดท้ายเขากล่าวว่า ถึงแม้พ่อแม่จะไม่มีเยื่อใยในตัวเขา แต่เขาก็ขอขอบคุณ และหวังว่าสักวันเขาจะทำให้พ่อแม่ภูมิใจและยอมรับในตัวลูกชายคนนี้ให้ได้

ที่มา : Jeric R. Rivasworldofbuzz