ท่ามกลางตึกระฟ้าและสังคมที่เจริญก้าวหน้าของญี่ปุ่น ปัญหาหนึ่งที่ประเทศนี้ต้องเช่นเดียวกับทุกที่ในโลกนั่นคือกลุ่มคนไร้บ้านที่ทำให้บ้านเมืองดูไม่สะอาดตาสักเท่าไหร่ อย่างเช่น เรื่องราวของคนไร้บ้านที่สถานีรถไฟชินจูกุ ซึ่งถูกเรียกกันในชื่อว่า ‘มนุษย์กล่อง’
.
.
แม้จะไม่ได้สร้างความเดือดร้อนมากให้กับเจ้าหน้าที่บ้านเมือง แต่การมีผู้คนไร้บ้านตามที่ต่างๆ ในย่านเจริญแล้วของญี่ปุ่นก็เป็นภาพสะท้อนปัญหาสังคมเมืองอีกแบบหนึ่งที่รัฐบาลพยายามแก้เช่นกัน แต่เนื่องจากยังไม่มีแนวทางใดที่จะทำให้คนกลุ่มนี้หมดไปได้ จึงต้องมีการกำหนดมาตรการต่างๆ ขึ้นมาเพื่อควบคุมดูแลคนกลุ่มนี้อยู่ในระเบียบเท่าที่จะทำได้ อาทิเช่น…
.
.
.
การกำหนดโซนที่พวกเขาจะอยู่ได้ แต่มีข้อแม้ว่าต้องไม่รบกวนคนที่ผ่านไปมา
.
– ถึงแม้จะเป็นคนไร้บ้าน แต่พวกเขาทุกคนถูกบังคับให้ต้องหางานทำ ซึ่งส่วนใหญ่ก็หนีไม่พวกการเป็นคนเก็บขยะ แต่พวกเขาก็ยินดีนะ เพราะมีขยะหลายชิ้นที่สามารถนำมาขายได้ราคาแพงกว่าการนำไปรไซเคิล
.
.
.
– พวกเขาไม่อนุญาตให้พูดชื่อจริง นามสกุลจริง หรือแม้แต่สาเหตุที่ทำให้ต้องมาเป็นมนุษย์กล่อง เพื่อป้องกันการเกิดปัญหาเมื่อพวกเขาหลุดผลจากสถานะนี้
.
.
.
– พวกเขาจะต้องช่วยเหลือกันมากกว่าทะเลาะหรือแย่งชิงสิ่งของกันเอง เช่นถ้าใครมีกล่องพอสำหรับใช้ทำที่นอนแล้ว เขาต้องนำมาแบ่งให้เพื่อที่ยังไม่มี หรือถ้ามีใครได้รับอาหารมากเกินกว่าจะกินหมด ก็ต้องแบ่งให้คนที่ยังไม่ได้กิน มากกว่าจะเก็บตุนเอาไว้เอง ซึ่งนั่นเป็นการแก้ปัญหาไม่ให้คนพวกนี้ออกมาเก็บใบไม้และหญ้าในที่สาธารณะกิน
.
.
.
นอกจากนี้ ในทุกๆ เดือนจะมีกลุ่มอาสาสมัครจากมูลนิธิต่างๆ เดินทางมอบอาหารให้แก่คนกลุ่มนี้ด้วย จึงทำให้ชีวิตของพวกเขาไม่อยากลำบากเกินไปนัก แต่ขณะเดียวกัน…สังคมยามค่ำคืนของญี่ปุ่นก็นับว่าอันตรายมาก และมักมีการทำร้ายร่างกายคนไร้บ้านอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นพวกเขาจึงต้องพยายามรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ และพยายามไม่ปลีกตัวไปไหนตามลำพัง
.
.
ที่มา : iwebstreet.com , spokedark
